Όνειρα...

Τι ακριβώς είναι τα όνειρα;
α) Είναι μυνήματα του υποσυνήδητου που μας δείχθουν κρυφές επιθυμίες ή φόβους ριζομένους τόσο βαθειά που σχεδόν αγνοούμε την ύπαρξη τους;
β) Είναι τυχαίες εικόνες που αντλούμε είτε από την φαντασία μας είτε από διάφορα μας βιώματα, οι οποίες απλά ξεπετούν μπορστά μας δίχως καμία απολύτως λογική σειρά, έτσι για να γουστάρουμε ρε αδερφε, απλά άλλο ένα πράγμα που γίνετε μέσα στο κεφάλι μας το οποίο δεν έχει κανένα νόημα;
γ) Είναι κωδικοποιημένα μυνήματα σταλμένα από και-εγώ-δεν-ξέρω-ποιον ώστε να μας προειδοποιήσουν για τα επερχόμενα γεγονότα της ζωής μας;
δ) Όλα τα παραπάνω;
ε) Τίποτα από τα παραπάνω, αλλά κάτι άλλο;
στ) Δεν ξέρω έχω σταματήσει να ονερεύομαι.

Αυτή είναι μία από τις χιλιάδες ερωτήσεις μου βασανίζουν το μυαλό μου από τότε που έμαθα να το χρησιμοποιώ (ακόμα δεν έχω καταλάβει αν αυτό ήταν το καλύτερο πράγμα που έχω μάθει ή το πιο καταστροφικό). Κατά καιρούς έχω περάσει από φάσεις που έχω απαντήσει με όλους σχεδόν τους τρόπους που βρίσκονται πάνω. Δυστυχώς την τελευταία περίοδο απαντούσα με το στ) γιατί δεν ονειρευόμουν (ή τουλάχιστον ονειρευόμουν αλλά δεν είχα ιδέα γιατί πράγμα όταν ξυπνούσα). Αυτό σύμφωνα με αρκετά παραψυχολογικά sites αλλά και sites που αφορούν μαγεία, wicca, chaos κτλ. είναι τρομερά λάθος μιας και ένας τρόπος να δυναμώσεις το υποσυνήδητο σου είναι να κρατάς ένα ονειροημερολόγιο (δηλαδή να γράφεις μόλις ξυπνάς σε ένα χαρτί τι ακριβώς είδες με όσες λεπτομέριες μπορείς). Έτσι σήμερα που κατάφερα να θυμιθώ τι ακριβώς είδα χάρηκα και σπάστικα ταυτόχρονα. Χαρά για τον προφανή λόγο και σπάσιμο γιατί δεν κατάλαβα το "κρυφό" μύνημα του ονείρου, αν υπήρχε. Τέλος πάντων let's cut to the chase. (αλήθεια γιατί το μεταφράζουν ας μπούμε στο ψητό;;;)

Δεν θυμάμαι από που άρχισε το όνειρο αλλά μπορώ να θυμηθώ ότι βρισκόμουν σε ένα παράξενο μέρος. Ήταν συνδυασμός του οικοπέδου που περιτρυγιρίζει το σπίτι του παππού μου στην εξοχή, χωρίς όμως το σπίτι, με ένα αμφιθέατρο που ήταν κατασκευασμένο με ένα κόκκινο βαμένο μέταλλο και με ράμπες, ράμπες οι οποίες έφτιαχναν μία πίστα για τους τραγουδιστές και διάφορες σκάλες για να ανεβαίνεις από το ένα επίπεδο στο άλλο. Δεν ξέρω γιατί αλλά η εικόνα μου θύμισε τραγικά Little Venice στο The longest Journey που αν δεν το έχετε πέξει πάρτε το, ένα all-times classic adventure του 2000. (καλά έχω ταλέντο στο να αλλάζω θέμα) Τέλος πάντων βρίσκομαι εκεί με το cast από ένα σείριαλ το οποίο δεν πολυβλέπω, μόνο σε στιγμές μεγάλης βαρεμάρας όμως, το "θα βρεις τον δάσκαλο σου". Κάθομαι σε μία ράμπα με την πρωταγονίστρια και την φίλη της και συζητάμε και αναφέρει ότι χτες,ή προχτες δεν θυμάμαι, πήγανε εκδρομή σε έναν τραγουδιστή και σήμερα είχαν έρθει για έναν άλλο. Εγώ την ρωτάω πως γίνεται να πηγαίνουν τόσο συχνά εκδρομές και μου απαντάει μία άλλη ηθοποιός από το σείριαλ, μία Μάγδα αν το έχετε δει ποτέ, ότι αν τις εκδρομές που θεορούνται περίπατοι τις μετατρέψεις σε "εκπαιδευτικές" τότε μπορείς να πηγαίνεις εκδρομή πολύ συχνά. Εκεί ανέφερα μερικά απρεπή σχόλια για τον λυκειάρχη μας ^_^ και τότε αφού μιλήσαμε λίγο ακόμα και με άλλους από το σείριαλ (δυστυχώς δεν θυμάμαι άλλο διάλογο) βγήκε "στην σκηνή" ένας τραγουδιστής. (πιθανότατα ο Νότης γιατί μόλις τώρα πως αυτός έπεζε στο προηγούμενο που όνειρο!! τελικά το να τα γράφεις βοηθάει... δεν το περίμενα). Τέλος πάντων βγάνει και αρχίζει να τραγουδάει και όλοι αρχίζουν να χορεύουν... όλοι εκτός από εμένα :( . Διάφορα ψυχολογικά κολύματα (ακόμα και στα όνειρα γαμότο) με κράτησαν σιωπυλό και ακίνητο ώσπου ήρθε μία κοπέλα που ήξερα στο λύκειο και ήμουν αρκετά τσιμπημένος (αλλά κλασσικά κότεψα να της μιλίσω) μαζί της και μου είπε να την ακολουθίσω. Χαρά εγω που θα με ξεμονάχιαζε!
Τέλος πάντων με οδηγεί κάτω από ένα δέντρο και σαν να εξαφανίζονται όλοι οι άλλοι και να μένουμε μόνο εμείς οι δύο. Εκεί λέω οκ τώρα θα το τολμίσω και θα την φιλίσω και εκεί που έχω πάρει το θάρρος και πάω να το κάνω, τσούπ αρχίζει να τρέχει και θέλει να την κυνηγήσω... ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΜΕΝΑ;;
Οκ αρχίζει η καταδίωξη γύρω γύρω από το σπίτι του παππού μου και σε μία στιγμή αρχίζει να κερδίζει έδαφος. Α όχι λέω δεν θα την χάσω και αποφασίζω να πηδήξω τα εμπόδια που δημιουργούσαν οι σκάλες ώστε να την προφτάσω. Έλα όμως που όταν προσπαθώ να το κάνω μπουρδουκλόνομαι και σχεδόν τρώω τα μούτρα μου κι έτσι μεγαλώνει ακόμα περισσότερο η απόσταση. Και τότε έρχεται ο Α. Γιατί ρε φίλε μια χαρά δεν είμασταν μέχρι το γυμνάσιο best friends και δώσε αλλά και μετά μια χαρά είμασταν. Γιατί μπαίνεις σαν σίφουνας, την αρπάζεις και αρχίζεις να τρέχεις μακρυά μου; Τρεχάτε ποδαράκια μου να τον φτάσουμε τώρα!!!
Δεν ξέρω πόση ώρα έτρεχα αλλά τα πόδια μου είναι ακόμα μουδιασμένα, ναι και τώρα που ξύπνησα. Τελικά έτσι όπως κάνει γύρους με την Ν. παραπάσχαλα πιάνεται μία κλωστή από την μπλούζα της σε ένα κάγκελο. Του φωνάζω να σταματήσει γιατί θα της χαλάσει το ρούχο αλλά δεν ακούει και η καταδίωξη συνεχίζεται. Έχουμε κατέβει μπόλικες σκάλες, τώρα έχω την κλοστή να ακολουθώ για το που πήγε και την βρίσκω καθισμένη στο πάτωμα να έχει φορέσει ένα πουλόβερ και τελικά ήταν το φανελάκι αυτό που σχίστηκε. Αρχίζουμε να πλακονόμαστε με τον Α. και τότε η Ν. αλλάζει και γίνεται ένα παιδί από το φροντιστήριο που δεν θυμάμαι το όνομα του, πιθανότατα Σ. (α ξέχασα να αναφερθώ ότι είχε ξαναεμφανιστεί στο όνειρο ως κομπάρσος για να μου δείξει την πανάκριβη μπλούζα από καγκουρό που είχε!). Αυτό δεν ήταν ακριβώς streight ή τουλάχιστον αυτήν την εικόνα ανέδιδε όσο καιρό τον ήξερα, μα δεν με πείραζε. Έτσι στο όνειρο αυτός άρχισε να φωνάζει στον Α. και σε όσους άλλους είχαν μαζευτεί εκεί γύρω, άτομα που έχω να δω χρόνια ή τα βλέπω μία φορά το χρόνο φεριπίν, να του βρουν λεφτά να ξεπληρώσει την μπλούζα από καγκουρό!
Και εκεί κάπου φεύγω από την ζώνη του λυκόφωτος και ξυπνάω με μία πίκρα στο στόμα που δεν μπόρεσε να βρει τα χείλη της Ν.
Σας παρακαλώ οποιος περιπλανηθεί καταλάβως στο blog και διαβάσει το άρθο ας δώσει μία εξήγηση για το όνειρο, η δικά μου ακολουθεί σε comment για να μην το μεγαλώσω και άλλο. ;)

A diffent day in paradise, yet it's still the same shit here...

Οκ κάνω το δεύτερο μου ποστ σήμερα, woot woot. Σήμερα η μέρα άρχισε σαν όλες τις άλλες. Ξυπναω κατά τις δεκα, δεκα και μισή και πάω αμέσως στο PC να δω τι έκανε το e-mule όλο το βράδυ. Δεν έχω να πάω στην σχολή γιατί ευτυχώς η ΑΝΑΦΗ (Αριστεροί ΑΝεξάρτητοι Φοιτητές Ηλεκτρολόγοι λίγο κουλό όνομα αλλά τελος πάντων η πρόθεση μετράει) για μία ακόμα φορά κατατρόποσε την ΔΑΠ (no comments) σε μία συνέλευση και αποφασίστηκε "δημοκρατικά" ότι θα γίνει κατάληψη. Δηλαδή δημοκρατικά αποφάσισαν να κάνουν κάτι παράνομο, δηλαδή αν αποφασίζαν "δημοκρατικά" να επιτρέπονται οι βιασμοί που το πρόβλημα. Αλλά αυτά τα λέω παραέξω μιας και η κατάληψη με βολεύει εδώ που τα λέμε, ας χαθεί και η εξεταστική να μην έχω και το πρόβλημα ότι θα πρέπει να διαβάσω.
Τέσπα παρασύρθηκα. Αφού κοιτάξω πως το e-mule κατέβασε τελικά και άλλα κομμάτια από anime και ολοκρήρωσε και κάνα δυο downloads, το κλείνω για να έχω ταχύτητα και αρχίζω το κλασσικό μου προϊνό dota με feeders για γαρνήρισμα. Δυστυχώς απ' ότι φάνηκε το φαγητό μου δεν ήταν και τόσο καλό μιας και στα δύο match εγώ κατάντησα feeder αν και σε ένα απ' αυτά μου έφυγαν κάτι double kill ξεγυρισμένα που μπήκαν στο μάτι ενός καμένου αντίπαλου που μου την έλεγε κάθε φορά που με ψώφαγε. Πόσο μου την δίνουν κάτι τέτοιοι τύποι που επειδή παίζει να σε έχουν (και κάποιες φορές ούτε καν αυτό) αρχίζουν να σε δουλεύουν, να σε λένε noob και άλλα τέτοια σπαστικά.
Τέλος πάντων ξέφυγα πάλι. Όπως έλεγα το πρωί δεν άρχισε και πολύ ευχάριστα και έτσι βρέθηκα σε ένα ψιλοάσχημο mood να ψάχνω κάτι για να διασκεδάσω τον εαυτό μου...

Monkey Island 2, all time clasic... μπα βαριέμαι να παίζω σε 2d ένα adventure που ξέρω κάθε γρίφο... τώρα τουλάχιστον.

Κόμιξ στο νετ. Καλή ιδέα βάζω και διαβάζω σε ένα λινκ που βρήκα από το blog που με ενέπνευσε να αρχισω και σκάω στα γέλια. D&D rules!!! Φυσικά σε κάποια ώρα βαριέμαι όμως και πάλι μένω χωρίς ασχολία όμως. Οι γονείς μου έχουν γιρίσει εντομεταξύ από την δουλειά οπότε αφήνω το PC και κατευθύνομαι προς την κουζίνα για να ανταλάξω καμιά κουβέντα. Μιλάμε εκεί λίγο, ούτε που θυμάμαι για τι και μετά ξαναγυρίζω πίσω στο μηχάνημα.

Hi pc.
Για χαρά σου και σένα. Τι θα κάνουμε τώρα;
Ξέρω κι εγώ, βαριέμαι πρότυνε εσύ κάτι...
Χμμμμμ δεν ξέρω... τι λες για λίγο ψάξιμο στο νετ;
OK καλή ιδέα. Ας μπω λίγο αλουμινάτοι και λίγο wingless για να δω τι παίζει. Ποπο καιρό έχω να μπω, κοίτα καινούργια άρθρα και κακό.
Aaaa κοίτα εκεί, λέει να επικοινωνίσεις μαζί του για να του πεις αν σου άρεσε το blog του.
Πλάκα μου κάνεις; Το ΛΑΤΡΕΨΑ δεν μου άρεσε, αλλά που θα βρώ την διευθυνση του;
Μα καλά ρε γκαβάδι ολόκληρο email δεν το βλέπεις, έλεος δηλαδή.
Χεχε missed that spot :D . OK το έβαλα στο msn μου και είναι συνδεδεμένος, τι να κάνω τώρα.
Εεεεε δεν ξέρω, ίσως να ΤΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΑΤΙ;;;;;;; Όλα εγώ πρέπει να τα σκέφτομαι;
Μπράβο einstein το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι τι να στείλω. Άσε ξέρω είναι και ο Αλέ μέσα θα μιλίσω με αυτόν. Τι έγινε ρε φίλε καιρό έχουμε να τα πούμε και τα λοιπά...
Οκ τελίωσε η συζήτηση με τον Αλέ τώρα τι;
Ακόμα μέσα είναι, στείλε και πες του απλά πως σου άρεσε το blog του.
Μα δεν τον ξέρω καν...
ΟΜG δηλαδή. Χαλάρωσε λιγάκι δεν είναι λες και θα του ζητήσεις δανικά, σταμάτα επιτέλους να κοτεύεις ακόμα και να ανασαίνεις...
Σκατά. Δίκιο έχεις πάλι το έκανα ε; Οκ δεν πειράζει ας του στείλω και αν με βρίσει με έβρισε, δεν θα είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Για τι κάνεις απλά σου στέλνω να σε συγχαρώ για το blog σου και δώσε...
Ουφ ρε συ αυτό ήταν εύκολο.
Δεν στο είπα ρε; Τέλος πάντων τώρα τι;
Φαί!!!!! Και μετά λίγο TV και θα γράψω και λίγο από το βιβλίο μου... Αλλά μετά; Κάτι θα βρώ μορέ ;)
...
...
Ουφ πέρασε πάλι η ώρα. Με πήρε ένας φίλος να κανονίσουμε να βγούμε. Οκ ποιοι θα είμαστε; Να ο ένας δεν μπορεί έχει αγώνα, ο άλλος έχει αγγλικά και ο άλλος έχει προπόνηση και θα έρθει πιο μετά οπότε; Δεν πειράζει ας βγούμε εμείς οι δύο για φιλοσοφική συζύτηση περι όλων των θεμάτων ( αν και χάνω μερικά καλά σήριαλ για να βγω σήμερα αλλά για τι είναι οι φίλοι ;Ρ ). Τι ώρα 8:30; ΟΚ cu then...
...
...
Πωωωωωωω ξεχάστηκα τι ώρα πήγε; Σκατά δεν προλαβαίνω ούτε ντους να κάνω οπότε μόνο λούσιμο, στέγνωμα για κάνα δεκάλεπτο σε dota AI με cheats για να φύγει γρήγορα και ξεκινάω. Τι ώρα πήγε φτου είναι ήδη 8:35 και τώρα ξεκινάω. Δεν πειράζει ας τον στήσω και εγώ μια φορά, μην έχει και το μονοπόλιο έτσι δεν είναι;;;;
Οκ έφτασα και με περίμενε. Ώρα 8:45. Μου το έχει κάνει αρκετές φορές και όμως όταν το έκανα εγώ κάτι μέσα μου με πείραξε, γιατί άραγε; Ίσως φταίει το μην κάνεις αυτο που δεν σου αρέσει να σου κάνουν ρητό ή κάτι τέτοια, αλλά τέλος πάντων τι γίνεται του λέω. Τίποτα μωρέ να θα έρθουν και δύο ακόμα άτομα και ο γιώργος που είχε προπόνηση τελικά θα έρθει αμέσως και όχι μετά, άρα την γαμάμε την φιλοσοφική συζήτηση, δεν σε πειράζει έτσι; Εμένα όχι ρε (πες και τίποτα αν μπορείς).
...
...
Οκ πέρασε και πάλι η ώρα και γυρίζουμε πίσω. Άλλη μία έξοδος στην οποία τα topics ήταν εντελώς random, από μουσική και ταινίες σε αζντέκους ή μήπως ήταν ίνκας; Τέλος πάντων γυρνάμε και βρίσκουμε έναν γνωστό ενός από την παρέα. Εγώ γιατί έπρεπε να υπομένω την ατελείωτη συζήτηση που κάνανε για PC ενώ οι άλλοι φύγανε; Μιλάμε για ΑΜD και sockets και ATI, NVIDIA, INTEL και εγώ δεν ξέρω τι άλλο άκουσα (δεν μπορώ να πω, ήταν αρκετά ενημεροτικό αλλά...). Τέλος πάντων το βασικό μάθημα που πήρα ήταν άλλο. Αυτος ο γνωστός του παιδιού ήταν λες και ήξερε τα ΠΑΝΤΑ για hardware. Μιλάμε για γνώσεις εξειδικευμένου για ΧΡΟΝΙΑ τεχνικού που έχει κάψει τα νιάτα του σε PCια. Και δεν ήταν ούτε έξι χρόνια μεγαλύτερος μου.... Εγώ τι ξέρω τόσο καλά;;;;;
ΟΚ ακούω μουσική και ξέρω λίγα γι' αυτήν, αλλά λίγα οπότε....
Ξέρω από PC, βασικά πίστευα μέχρι που γνώρισα αυτούς που πραγματικά ήξεραν άρα άλλο...
Βιβλία. Έχω διαβάσει πολλά fantasy. Πολλά; Φιλαράκο ούτε είκοσι σειρές δεν έχεις βγάλει...
Σκατά τι άλλο;
Dota είμαι καλός σε αυτό. Μπα κάτι ξέρω και μπορώ να νικάει πολλούς αλλά είναι και αρκετοί που με έχουν χαλαρά...
Στην σχολή... άσε ούτε να ασχοληθώ με αυτά...

Χμμμμμ τελικά σε τί είμαι καλός; Ίσως σε λίγο απ' όλα. Ίσως να γενήθηκα σε λάθος εποχή. Καταραμένη εξειδίκευση και καταμερισμός εργασίας, ίσως να έπρεπε να ζω τότε που πολυγραμοσύνη ισοδυναμούσε με εξυπνάδα...

Πέρασε τις δύο εεεεε;;;; Ίσως πάλι απρά πρέπει να κοιμηθώ και να τα ξεχάσω όλα αυτά. Ίσως και όχι αλλά ότι και από τα δύο να είναι το "σωστό", το πρώτο θα γίνει δυστυχώς οπότε....

Αnd so it begins... or has it already ended?

Οκ λοιπόν, αυτή είναι και η πρώτη μου απόπειρα να γράψω σε ένα blog και ίσως και η να είναι η τελευταία...
Αυτό που με ενέπνευσε να βγω στο δίκτυο δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα άρθρο που διάβασα σε ένα blog που αν και επισκέπτομαι συχνά και έχω διαβάσει όλα τα άρθρα, δεν ξέρω καν ποιός είναι ο συνγραφέας. Δεν ξέρω αν αυτό θεωρείται φυσιολογικό στην εποχή του ίντερνετ και της τεχνολογίας που διανύουμε αλλά σε μένα πριν από μερικούς μήνες φάνταζε το λιγότερο απίθανο...
Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι εκείνο το post με έκανε να καταλάβω αρκετά πράγματα για την ζωή μου. Κάποια πράγματα που το πιθανότερο είναι το σύστημα μου να τα αποβάλει ήδη αυτή την στιγμή που γράφω, προσπαθώντας να με κρατήσει ζωντανό. Ζωή όμως χωρίς χαρά και χωρίς λύπη, ζωή χωρίς δράση και περιπέτεια, ζωή χωρίς αγάπη και πόνο. Τι ζωή είναι αυτή και τι απέγινε σε όλα αυτά που λέγονται στα βιβλία;
Εντάξει οι δράκοι και οι μάχες με τα σπαθιά που κρατάνε τόσο πολύ βγάζοντας πάντα τον προταγωνιστή νικητή το ήξερα, αν και δεν ήθελα να το πιστέψω, πως είναι ψέμματα. Όμως αυτό δεν κάνει και τα υπόλοιπα ψέμματα έτσι δεν είναι; Τουλάχιστον αυτό ήλπιζα μέχρι τώρα. Αλλά πότε ακριβώς θα συμβούν όλα αυτά τα πράγματα; Πότε θα νιώσω την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά πλημιρισμένη με το πιο αγνό συναίσθημα και τα μάτια μου θα αντικρίσουν τα μάτια αυτής που αγαπώ και θα χαθούν μέσα της; Πότε θα συμβεί αυτό το αναπάντεχο γεγονός που θα με μεταμορφώσει από έναν απλό άνθρωπο σε κάποιον με μία ανώτερη αποστολή που δεν θα φοβάται πιά να ρισκάρει την ζωή του για τα ιδανικά του;

Ποτε;

Ίσως να έχουν ήδη περάσει αυτές οι μέρες και εσύ να κοιμώσουν ή να έπεζες κάποιο ηλίθιο παιχνίδι στο pc σου και να μην κατάλαβες καν ότι είχε έρθει η ώρα. Μου λέει μια φωνή μέσα μου. Όμως δεν μπορεί να έχει γίνει αυτό. Μπορεί;

Μα φυσικά και μπορεί ηλίθιε. Οτιδήποτε θα μπορούσε να είχε συμβεί αν απλά άνοιγες τα μάτια σου και αξιοποιούσες τις τόσες ευκαιρίες που πέρασαν από τα χέρια σου. Και μην μου πεις πως ποτέ δεν υπήρχαν ευκαιρίες. Μην ξεχνάς, ήμουν και εγώ μαζί σου. Απλά εσύ το μόνο που έλεγες ήταν άυριο ίσως, τώρα πρέπει να πάω σπίτι και να σφάξω μερικά όρκ για να κάνω το quest και μετά αφού πάρω το enchanted sword of the dragon's eye θα έχω επιτέλους πιθανότητες να σφάζω το boss του σταδίου.

Και πριν από αυτό θυμάσαι τι σε ενδιέφερε; Μπορεί να έχεις κατασκευάσει μία διακαιολογία ότι έχεις ελατωματική μνήμη, αλλά εγώ δεν έχω. Τα θυμάσαι τα pokemon, τα digimon, το jumaru, τα gargoyles, το yu-gi-oh και όλα τα άλλα που ήταν η ζωή σου όλα αυτά τα χρόνια; Ίσως αν σταματούσες να ασχολείσαι με αυτά, ίσως λεω, θα μπορούσες να μιλήσεις στην κοπέλα στο μπροστινό θρανίο που ήθελες τόσο πολύ. Θυμάσαι τα ποιήματα που της έγραφες στο βιβλίο της ιστορίας, και για την επόμενη που ήθελες αυτήν στο λύκειο πάλι στο βιβλίο της ιστορίας δεν έγραφες ποιήματα;

Των αγγλικών. Ήταν τότε που η τρελή η καθηγήτρια μας είχε βάλει να κάνουμε τα θρανεία σε σχήμα Π! Μα καλά που νόμιζε πως ήταν, σε κάποιο δημοτικό;

Ναι αλλά εσένα δεν σε πείραζε έτσι γιατί είχε προλάβει την θέση δίπλα της με την δικαιολογία πως βρισκόταν στην γωνία δίπλα στο καλοριφέρ... Αλήθεια γιατί πάντα έπρεπε να υπάρχει μία δικαιολογία; Δεν μπορούσες απλά να της μιλήσεις;

... Φοβόμουν. Δεν ξέρεις πόσο επώδυνο ήταν αυτό. Όποτε καθόμουν δίπλα της ένοιωθα το στομάχι μου να δένεται κόμπος και το μυαλό μου να αδειάζει και να μην μπορεί να σκεφτεί σωστά.

Και όμως της μίλαγες έτσι δεν είναι;

Και τι να έκανα δηλαδή να κάθομαι σιωπυλός σαν κανένα βλαμμένο; Όχι ότι δεν υπήρξα ένα τότε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Ναι λοιπόν της μίλαγα, της είχα δείξει τα ποιήματα μου και της είχα δώσει ακόμα και το βιβλίο μου. Το πιστεύεις; Τώρα που το σκέφτομαι είναι το μόνο άτομο, εκτός από εμένα φυσικά, που έχει διαβάσει τόσο πολύ από το βιβλίο μου. Το βιβλίο που εδώ και αρκετά χρόνια υποτίθεται πως γράφω...

Έλα τώρα μην γίνεσαι τόσο μελοδραματικός. Ίσως όντως οι ευκαιρίες σου να μην έχουν περάσει ακόμα...

Πραγματικά το πιστέυεις αυτό;

Ίσως να είναι αλήθεια. Αλλά είτε είναι είτε όχι εσύ πρέπει να κάνεις κάτι για να σιγουρευτείς πως αν έρθει η ευκαιρία, θα είσαι εκεί για να την εκμεταλλευτείς.

Τι εννοείς;

Ξέρεις ακριβώς τι εννοώ και μην κάνεις τον χαζό. Σταμάτα όλα αυτά που κάνεις τώρα, άσε το dota, το yugioh και το pen and paper που πας να αρχίσεις και ασχολίσου με κάτι άλλο.

Τι άλλο δηλαδή; Αυτά είναι τα μόνα πράγματα που ξέρω να κάνω. Είναι τα μόνα πράγματα που πραγματικά έχω πιθανότητες να νικάω.

...

...

Που πήγες; Που χάθηκε τώρα αυτή η φωνή; Υπήρξε πραγματικά ή ήταν απλά ένα όνειρο; Ένα όραμα που πρέπει να ακολουθήσω; Μήπως αυτό ήταν το σημάδι που περίμενα τόσον καιρό; Αυτή ήταν η ευκαιρία μου; Και αν ήταν τι ακριβώς πρέπει να κάνω;